Vakantie!

Kia Ora!

Hier ben ik weer, eindelijk weer een verhaal.

Zoals de meesten van jullie al weten hebben Bas en ik afgelopen 7 weken gewerkt in Martinborough op een vineyard. Daar ging wel wat aan vooraf, want voor dat we naar Martinborough vertrokken met z'n 2en waren we nog met z'n vieren.

Toen we terug in Auckland aankwamen hebben we Silvia (één van de medereizigers van travel active) opgehaald en hebben we met haar (en Rik natuurlijk) nog een aantal dagen op een camping in de buurt van Auckland gestaan. Na 5 dagen met z'n vieren gespendeerd te hebben, kreeg ik contact met Anet die aan het werk was in Martinborough en omdat het zoeken naar werk niet zo soepeltjes verliep heb ik aan haar gevraagd of er daar nog plek was. En dat was er! Maar alleen voor 2 personen en we zouden de volgende dag al kunnen beginnen. Dat was het moment dat onze wegen zouden gaan scheiden. Silvia hoefde niet te werken zei ze en Rik hoefde ook niet persee. Wat het voor Bas en mij makkelijk maakte. Dus de volgende dag hebben we afscheid van elkaar genomen. Rik en Silvia afgezet in Auckland en daarna spullen ingepakt en gelijk richting Martinborough gereden (wat nog 9 uur rijden was). We wilden het in 1 dag doen maar hebben uiteindelijk ergens op een parkeerplaats toch maar in de auto overnacht om de volgende dag onze weg te vervolgen naar Anet! Jeeeeej!

De eerste 2,5 dag hebben we gewerkt op Graggy Range... Waar we ontslagen werden omdat we te langzaam waren. We kregen dan ook niet echt de tijd om onszelf te verbeteren, maargoed. Alles gebeurd met een reden zeggen ze. En dat was zo! Want daarna kwamen we terecht bij een andere vineyard, bij Lance (supervisor). Daar hebben we toch 7 weken plezier gehad! Leuke mensen ontmoet en leuk werk gedaan.

Maar na die 7 weken was het voor Bas en mij toch echt wel weer tijd om de weg op te gaan, na op vrijdag ons afscheidsbiertje in de Pukemanu (locale pub) te hebben gedaan en Lance (en zn hondje) gedag gezegd te hebben.

Eerste dag van onze vakantie

Dinsdag 7 maart

Na een hoop struggles die ochtend met onze contracter (degene die ons uitbetaald voor ons werk), wat uiteindelijk goed is gekomen, zijn we voor de laatste keer naar de vineyard gereden om Anet en onze franse vriend Flo gedag te zeggen. Daarna zijn we eindelijk de weg opgegaan richting Akitio. Daar hadden we een camping gevonden aan zee. Op de camping aangekomen was het prima weer, wel wat wolken aan de lucht maar we waren totaal niet voorbereid op wat er zou komen..
(Voordat we weg gingen uit Martinborough hebben we weer een nieuwe tent moeten kopen omdat de vorige kapot was gewaaid (de tent daarvoor was lek)).
Dus wij voor het eerst de nieuwe tent opgezet, wat nog redelijk soepeltjes ging. Toen hij stond voelden we de eerste regendruppels al. Wij in de tent gaan zitten, proosten op een goeie vakantie, maar na 10 minuten begon het te waaien. En steeds harder te waaien, totdat het echt aan het stormen was. De tent ging al weer alle kanten op en op een gegeven moment kwam er een vrouw naar ons toe die zei dat we beter naar binnen konden gaan en dat de tent het niet zou overleven als we hem zouden laten staan. Vlak daarna arriveerden de hulptroepen, 2 oudere stellen, die ons geholpen hebben de tent leeg te maken, te verplaatsen en vervolgens af te breken in de storm en horizontale slagregens. Uiteindelijk alles naar de keuken verplaatst zodat we daar de nacht zouden kunnen doorbrengen, droog en wel.

Tijdens het afbreken van de tent kwamen Bas en ik erachter dat er een aantal tentstokken gebroken en gespleten waren dus de tent konden we niet meer opbouwen. Zo was een deel van het programma voor de volgende dag al bepaald.. WEER naar de Warehouse. Hoe vaak we daar al binnen zijn geweest... is niet meer op 2 handen te tellen.

In de keuken, druipend van de regen, bedachten we dat we geen avondeten meer hadden, want we hadden er eigenlijk op gerekend dat we fish and chips konden eten. Maar de campingwinkel was dicht op dinsdag, NATUURLIJK! En de dichtsbijzijnde supermarkt was minstens een uur rijden. Gelukkig waren er hele lieve mensen die ons eten aanboden, zelfs voor de volgende ochtend.
Na wat gegeten te hebben en een korte warme douche om op te warmen, was ik blij dat ik in mn bedje kon kruipen.

Wat een goed begin van onze vakantie!