Van Matai bay naar Tapotupotu

Ik was gebleven bij Matai bay..

Dinsdag 20 december
's Ochtends zijn we eerst gaan tanken in het dorp, want met al die bergweggetjes gaat het wel snel hier met benzine. Daarna zijn we een wandeling gaan maken over verschillende stranden en door verschillende baaitjes. Heel mooi, alleen helaas was het bewolkt die ochtend. Aan het einde van het laatste baaitje aangekomen kon je ook nog een route de heuvel op wandelen. Maar aangezien we niet precies wisten hoe lang die zou duren en Bas en ik toch al wel vonden dat we genoeg hadden gewandeld voor die dag, zijn wij 2 op het strand gaan zitten. Rik had nog energie voor 10 geloof ik want die is de heuvel nog opgegaan en kwam volgens mij een uur later terug.
Toen we eindelijk weer terug waren op de camping had ik honger als een paard dus hebben we eerst geluncht en zijn daarna naar Coopers beach gereden om boodschappen te doen. En ook nog wat camping spullen te halen, zoals pannen, super handig als je wilt koken!
Eenmaal terug op de camping zijn we met een Rosé'tje (Rik een biertje) op het strand gaan zitten, dit keer een strak blauwe lucht. En ondanks dat het bewolkt was die ochtend, was ik toch verbrand, dus bleven we maar in de schaduw.
Die avond hebben we voor het eerst zelf gekookt. Wat een openbaring was dat!

Woensdag 21 december
Vandaag moesten we weer inpakken. We hadden al bedacht naar welke camping we wilden gaan. Tapotupotu, de meest noordelijke camping van het noorder eiland, dicht in de buurt van Cape Reinga, waar we alle drie heel graag naar toe wilden. Maar voordat het zover was hebben we eerst nog geluncht bij Carringon (waar we 2 avonden geleden hadden gegeten), voornamelijk omdat we daar gratis wifi hadden en onze families op de hoogte konden stellen dat we voorlopig geen internet zouden hebben. Niet wetende dat we op die camping helemaal geen bereik zouden hebben.
Toen we er aankwamen was het behoorlijk druk, alle schaduw plekken waren al bezet, dus reden we naar het uiterste puntje van de camping en vonden daar een mooi plekje voor 2 tentjes. Wel vol in de zon helaas, maar het was wel een mooie spot. Dat vonden een aantal locals (niet de leuke) ook die later die dag aankwamen en gelijk vroegen hoe lang we daar nog zouden staan. Want zij wilden hun caravan, tent en vouwwagen graag daar plaatsen zodat ze een goed plekje zouden hebben met kerst. We hadden op dat moment buren maar die hebben ze weggejaagd dppr de caravan heel dicht op hun te zetten. Lekker asociaal. Later die dag zag ik 1 van die kerels nog tegen de band van z'n auto aan pissen, lekker fris!

Donderdag 22 december
De ochtend begon rustig. Lekker even gewandeld langs het beekje, richting zee. Op dat moment zagen we dat een groot deel van de camping alweer leeg was en vonden we een veel betere plaats om te staan, onder een boom. Maaarr... om dan weer de tenten af te breken en opnieuw op te bouwen.., daar voelden we alle drie niet zoveel voor. Dus dachten Bas en Rik, dan zetten we de tent toch gewoon op de auto! Brengen we ze 1 voor 1 naar die mooie plek onder de boom. Bas achter het stuur en aan de andere kant van de auto liep Rik er naast om de tent vast te houden. Super grappig gezicht en we hebben heel wat mensen hun hoofd laten draaien tijdens die actie, maar we hebben er niet 1 foto van genomen, helaas.
Bij mijn tent precies hetzelfde, alleen liep ik nu mee om de tet vast te houden.
Onze nieuwe buren vonden het ook grappig en kwamen dan ook gelijk een praatje maken. Bleken ook locals, Kiwi's, maar dan wel de leuke. Anthony & Cookie. Ze hadden ook een hele lieve hond, stafford mix. Als je haar eenmaal aaide kwam je er moeilijk weer vanaf. Maar dat maakte niet uit want we houden alle drie van honden. We waren niet weg te slaan bij haar, haha.
Nadat we uitgekroeld en uitgepraat waren zijn we even de zee in gegaan. Echt zwemmen kon je daar niet want het was een ruwe baai met hoge golven. Dan maar in de golven spelen als een klein kind :)
's Avonds wilden we koken, maar toen het water net een beetje warm werd bleek dat het gas op was. En we hadden nog geen nieuwe gasflessen. Wij op het punt om naar de winkel te gaan, vraagt een van onze buren of t allemaal wel goed gaat. Dus we leggen het uit, krijgen we van hen een gasfles, superaardig! En daarna zij Anthony dat hij nog een vis voor ons had. Een Snapper, die hij zelf de vorige dag had gevangen. Hij wilde deze vis voor ons klaarmaken maar hij ging die avond vissen, dus hebben we het zelf gedaan. Dit was het momment dat we leerden dat de echte Kiwi's super gastvrij zijn en dat als je weigert wat ze aanbieden, ze dat als een belediging zien. Maar wij zijn dat totaal niet gewend, dus voelden we ons een beetje schuldig dat we niks terug konden geven.
Nadat zij terug kwamen van het vissen hebben we nog een hele avond met hen zitten drinken en had Cookie om 12 uur 's nachts nog een late night snack gemaakt. Brood met worst en mais, lekker hoor!

Vrijdag 23 december
Nadat ik een beetje katerig opstond heb ik samen met Bas tosties zitten maken. Dat smaakte toch wel!
's Middags gingen we dan eindelijk naar Cape Reinga! Dit is het noordelijkste puntje van het noorder eiland en dit is waar de Tasmaanse zee en Pasifische oceaan samen komen. Wij hadden ons al hele ideeën in het hoofd gehaald over hoe dat eruit zou zien, dat je ook duidelijk kleurverschil zou zien tussen de 2 zeeën, maar dat was helaas niet zo. Waar de zee en oceaan samen komen zijn eigenlijk alleen maar golven van 2 kanten te zien die midden op zee breken. Wel heel bijzonder om te zien, en daarbij is de omgeving ook schitterend dus een teleurstelling was het zeker niet!
Na de Cape zijn we naar Kaitaia gereden om nog wat spullen bij 'the Warehouse' te halen. Een winkel met heel veel zooi voor weinig geld.. Wij zijn er regelmatig te vinden. Daar schuin tegenover zat een Macdonalds (gratis wifi) dus daar hebben we een poosje gezeten om even te kijken hoe het met het thuisfront was. Daarna moesten er weer boodschappen gedaan worden, mijn favoriete deel van de dag.. NOT, en zijn toen terug gereden naar de camping. Moet ik er even bij vermelden, Kaitaia was anderhalf uur rijden van onze camping vandaan. Op de weg naar het noorden zit aan winkels bijna niks.
Maar op de terugweg hadden we wel eindelijk tomtom. Dus ik hoefde geen kaart meer te lezen!

Zaterdag 24 december
Anths & Cookie vertrokken naar huis, helaas. Dus hebben we nog even met ze gekletst, de hond nog even geknuffeld en hebben we een foto gemaakt met zn allen, voordat we ze uitzwaaiden. Ze hadden ons uitgenodigd om een keer langs te komen bij hun thuis in Awanui, maar helaas is dat er niet meer van gekomen.
En natuurlijk kregen we bij het afscheid nog een vis, dus die hebben we gelijk klaargemaakt toen ze weg waren. We hebben nog geen koelbox of iets dus we moesten wel.
We hadden voor die middag Cape Maria van Diemen op de planning staan. Om 13.30 begonnen we aan de wandeling, om 18.30 waren we terug. We waren niet voorbereid op zo'n lange wandeling, want we hadden veel te weinig drinken mee. Aan het begin stond op het bord dat het iets van 5 kilometer zou zijn, dat is te doen, leek ons. Maar niets was minder waar. De wandeling begon in een weide met koeien, schapen en een paard. Maar niet de weides als in Nederland, deze ging heuvel afwaarts. Wetende dat je ook nog terug moet.. Na de wei kwamen we in een bos, van het bos ging het over in een moeras achtig iets, van het moeras naar nog meer bos, van dat bos naar een rotsachtige heuvel, en van die rotsachtige heuvel ging het over in een laagbebost pad en even daarna stond je ineens met je voeten in het zand op de duinen.
Zoveel verandering van landschap in nog geen uur. Van de zandduinen kwamen we op een enorm strand. Vanaf daar kon je Cape Reinga in de verte zien.
Heel mooi allemaal maar we waren bij lange na nog niet bij Cape Maria van Diemen. Naja... het was een pokke end nog lopen en toen we uiteindelijk bij de Cape aankwamen stelde de vuurtoren niks voor. Heb er niet eens een foto van, moet je nagaan. Uitzicht was wel heel mooi, maar dat is het overal hier.
Toen we uiteindelijk terugkwamen wilde ik eerst eigenlijk heel graag de zonsondergang zien bij Cape Reinga, omdat we daar toch vlakbij zaten. Alleen kreeg ik het niet meer voor elkaar om een heuvel op te lopen. Ik was echt kapot na 5 uur bergje op, bergje af lopen waarbij ik nog 3 keer door mn enkel ben gegaan. Duss... volgende keer als we een wandeling gaan doen, beter voorbereiden en weten waar je aan begint. Eenmaal terug op de camping ben ik dan ook gelijk m'n bed in gedoken.

De volgende dag is 1e kerst, daar vertel ik over in mijn volgende verhaal.

Liefs!